vervolg

maandag 26 april.
Zitten nu in Vega de Valcarse. Er is nog niemand om te stempelen en te betalen. We hebben gewoon een 6 persoons kamer in beslag genomen. Vanmorgen om half 6 gewekt door 4 spanjaarden, die gisteravond ook al luidruchtig waren, luus kwaad.Wij stonden van de weeromstuit ook om 6 uur naast ons bed, op de kamer wat gegeten, en vroeg weg. Het was net licht. De vogels zongen schitterend. Even fout, toen de brug over en daar splitste het pad, links langs de weg, rechts inderdaad heel steil omhoog. Het pad werd afgeraden voor nietgetrainde lopers.Dus juist een uitdaging. Een kwartier erg steil, daarna wat minder en toen was, zoals ook in ons boekje stond het pad overweldigend mooi. Alles bloeit bijna, behalve de pinkster en de kermisbloem. De witte en de gele brem bloeien uitbundig.De hei was in vele variaties aanwezig, soms hele paarse bergen. Halverwege stonden er opeens drie kleine hondjes blaffend op ons pad. Wat te doen. Ze kwamen dichterbij. Toen maar de dazer gepakt, als kleine hazewindjes stoven ze weg, en kwamen weer terug. Nogmaals dazeren en luidblaffend verdwenen ze in de bocht van het pad. Op ieder hoek kwamen ze weer tevoorschijn. Ik wilde een foto van ze nemen, maar weg waren ze, ze dachten dat het een dazer was. Op een gegeven moment waren we ze kwijt. Er kwam een man achterop, bleek een australische nederlander te zijn. even kletsen. Toen kwamen luus en mart, die na een paar telefoontjes op het juiste pad kwamen, op de koffie. Schitterende vergezichten. Toen wij weer verder. Adembenemend. Na een uur, ik had al een paar keer gezegd dat ik de hondjes misten, stonden ze opeens weer voor ons en doken blaffend de zijkant in van een pad. Ik kon ze nu wel fotograveren van dichtbij.In een kastanjebos geluncht met mart en luus en daarna heel lang en steil naar beneden. Bijna bij de weg samen wat genuttigd en afspraken gemaakt. Kwamen in Vega de Valcarse terecht. Net ingeschreven, onbegrijpelijk rustig in deze albergue. Het is uiteindelijk nog aardig vol gekomen. Niemand bij ons op de kamer. ´s avonds nog even lekker buiten gezeten, lekkere temperatuur om 21.00 uur, en Ria ligt al. welterusten.
dinsdag 27 april.
Erg vroeg wakker. Er blafte vannacht een hond erg lang. Om ongeveer 5 uur een uil, mooi geluid. Om kwart over 6 eruit, fruit eten en luus en mart op pad. We zouden vandaag omhoog gaan naar de O Cebrero. Mij benieuwen, er stond geen duro (moeilijk) bij, maar de australier zei dat het indspannender was dan de camino duro. Na Ruitelan gingen we schuin omhoog, een beetje koud. Toen weer van de weg af naar omlaag. Langs kleine dorpjes langs de rivier. samen koffie gedronken en op weg. Weer steil omhoog en na een dode hagedis, een mol en een slip weer steil naar beneden. Helemaal weer tot de rivier. Heel mooi zo vroeg, doodstil op de vogels na. Toen steil omhoog over een minstens acht eeuwen oud pelgrimspad. In gedachten zie je de drommen pelgrimsvoeten over dezelfde stenen lopen als waar wij nu over lopen. Bij een dorpje Bar, toilet, koffie en een lekkere koek. We hadden daarna nog geen kilometer gelopen, of daar stonden, je gelooft het niet, een paar zwarte heel hoge mooie schoenen. Ik weet niet of ik al geschreven had dat ik tweifelde of ik met mijn schoenen Finister zou halen. Ik liep al voorzichtig over de steenpaden, er zit al 1000 km slijtage op, en nu opeens dit. Gauw aangetrokken voordat luus en mart zouden komen, en afwachten wat die ervan zouden zeggen. Doorgelopen tot La Laguna, er stonden kippen en een haan. Eeen oud klein vrouwtje om eieren gevraagd, ge ging ze halen en ze zei 1 euro per stuk. Dus mkaar een genomen. Toen op een bankje met 2 koreaansen gewacht op mart en luus. Ze hadden eerst niets door en toen zagen ze de grote zwarte schoenen, dikke pret natuurlijk. Toen verder de laatste 2 en halve km naar de O,Cebreo, heet en soms steil. Uiteindelijk op de top, weer een mijlpaaltje. Gewacht op l en m. en die herkenden het niet. die dachten dat de o.c. nog moest komen. Net nadat we op pad gingen liepen we opeens in een gezellig dorpje, veel drukte, winkeltjes enz. Ria een t.shirt gekocht en ik wat kaarten. Toen liepen we in verschillende route tot Hospital de la Condessas, de laatste 2 km samen. Zitten nu in een heel rustige albergue, splinternieuw. Waren weer een van de eersten,onbegrijpelijk. Waar blijven ze allemaal.We zitten nu in Castilie, daar geven ze de km standen door langs het pad. 146 km moeten we nu nog, en we hadden vandaag weer heel best weer. We zijn nu aan het koken met ons pannetje, want er is in de nieuwe keuken nog geen pannen en bestek. Kregen eieren van de spanjaarden. De lucht is echt breezands, koeienpoep op het land en de wind is deze kant op. vandaag helleborus gezien, bloeiende bosbessen, wilde narcisjes en kikkervisjes. Alle dagen de koekoek wel, de fazant is niet te bekennen. Morgen nog een keertje lopen op de nieuwe schoenen, het binnenhielwerk is stuk, maar geen problemen met de voeten, dus misschien mijn 100 kmers ergens langs het pad zetten, of deze. We hebben net wat gegeten en de spanjaarden regelden ook een pan uit het dorp en 16 eieren. Eerst kregen we er 2 en ons dure ei en gingen die koken. Kregen daarna nog 4 gebakken eieren. Mart gaf wat brood, en ria later bekers voor de wijn, waar wij soep uit hadden gegeten. Veel plezier en gezellig. Wijn uit plastic en metalen bekers, inproviseren is geen punt meer. Nog even een spelletje doen en dan plat. meestal voor 9 uur, Oja, ik slaap naast een francaise en Ria naast een fransman.Tot de volgende keer.